Τι είμαστε; Είμαστε μια ομάδα ατόμων με σκοπό την δράση και την παρέμβαση σε κοινωνικά, πολιτιστικά, περιβαλλοντολογικά και πολιτικά ζητήματα που αφορούν τον τόπο μας.
Ποιοι είμαστε; Είμαστε«Εμείς», εν δυνάμει όλοι μας…Εγώ, εσύ, εσείς, αυτοί και οι άλλοι,όμοιοι και συνάμα διαφορετικοί.
ΕΜΕΙΣ, μία λέξη με πολλά πιθανά οφέλη, η οποία αλλάζει θεμελιωδώς τον τρόπο που βλέπουμε το άλλο άτομο και τις σχέσεις στο σύνολό τους.
Αθεράπευτα ρομαντικοί. Κατά συρροή ονειροπόλοι.
Παρόντες σε μια εποχή που μας απομακρύνει, μας απομονώνει, επικροτεί τον ατομισμό, την ιδιοτέλεια και δεν χάνει την ευκαιρία να μας διχάζει. Σε ένα σύστημα που μας προόρισε ως θεατές και τηλεθεατές ενός βαρετού έργου που επαναλαμβάνεται με διαφορετικούς πρωταγωνιστές κάθε φορά. Είμαστε αυτοί που βαρέθηκαν αυτό το σκηνικό και αποφάσισαν να αλλάξουν και να το αλλάξουν. Αλλάζουμε πρώτα εμάς, τον τρόπο που αυτοματοποιημένα διδαχθήκαμε να σκεπτόμαστε και να ενεργούμε, βάζοντας την λέξη Εμείς σε μικρές ή μεγάλες πράξεις στην καθημερινή μα κοινή μας ζωή, αντικαθιστώντας το αυτοκαταστροφικό εγώ που μας καταπίνει.
ΕΜΕΙΣ όλοι μαζί εθελοντικά, χωρίς διακρίσεις και προσωπική προβολή ανοίγουμε τα μάτια και τις καρδιές γύρω μας. Κοιτάζουμε έξω απ το καβούκι μας, με αληθινό ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπό μας, με φροντίδα για τον τόπο μας και σεβασμό για περιβάλλον που μας φιλοξενεί. Παίρνουμε την πρωτοβουλία και ξεκινάμε βήμα βήμα να κάνουμε κάτι…
Τι είναι Αυτοοργάνωση; Είναι μια μέθοδος ενεργητικής, συλλογικής και οριζόντιας οργάνωσης. Η αυτοοργάνωση έχει δυο βασικά συστατικά: την απουσία ιεραρχίας και τις συλλογικές αποφάσεις. Αυτά σημαίνουν ότι μια ομάδα ανθρώπων έρχεται κοντά για να οργανωθεί αυτόνομα απο οποιοδήποτε άλλο φορέα, χωρίς καμιά ατομική ή κομματική ηγεσία.. Οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά (με απόλυτη ή γενική πλειοψηφία) χωρίς καμιά άσκηση εξουσίας κατα τη διάρκεια της λήψης αποφάσεων ή δράσεων της ομάδας αυτής.
Τι σημαίνει Συλλογικότητα; Είναι μια ομάδα ατόμων που αποφασίζουν και δρουν συλλογικά. Στις συλλογικότητες η δράση είναι εθελοντική και αυτόνομη. Αντίθετα με τους συλλόγους και τις πολιτικές οργανώσεις με διοικητικά συμβούλια, προέδρους και διευθυντές, στην συλλογικότητα οι αποφάσεις λαμβάνονται οριζόντια και αμεσοδημοκρατικά από την συνέλευση.
Οι ανησυχίες, οι δράσεις και παρεμβάσεις μας είναι κοινωνικές, πολιτιστικές, περιβαλλοντολογικέςκαι πολιτικές. Και όταν λέμε «πολιτικές» δεν εννοούμε την θλιβερή διάσταση που έχει λάβει ο όρος από τις κομματικές, παραταξιακές πολιτικές οι οποίες είναι εκτός της δικής μας οπτικής ως συλλογικότητα. Αλλά «πολιτική» με την έννοια της ίσης και ελεύθερης συμμετοχής του ατόμου, μέσω πράξης, δράσης και ομιλίας στον δημόσιο χώρο.
Αρχές που μας καθορίζουν είναι η αλληλεγγύη, ο σεβασμός μας στο περιβάλλον που αποτελούμε μέρος του, η απουσία ιεραρχίας, η συλλογική λήψη αποφάσεων, καθώς και η πλήρης αντίθεσή μας σε κάθε μορφή ρατσισμού, ομοφοβίας, σεξισμού και κάθε μορφής φασισμού.
Η συλλογικότητα μας δεν έχει σκοπό το οικονομικό κέρδος, ούτε ζητάει συνδρομές από τους συμμετέχοντες. Είναι ανοιχτή στον καθέναν που θέλει να συμμετέχει, να συνδιαμορφώσει και να δράσει με βάση τις παραπάνω αρχές.
«Είμαι ο χωριάτης και πηδώ απάνω στη σκηνή κι επεμβαίνω στην πορεία του κόσμου! Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.» Ν.Καζαντζάκης –Ασκητική
Περίπου ένας μήνας μετά τη διήμερη εκδήλωση «Αυτοοργάνωση και Συλλογική Δράση σε Μικρούς Τόπους», στις 4 και 5 Νοεμβρίου 2023, βρισκόμαστε εδώ με καθαρό μυαλό και ολοκληρωμένη εικόνα για να κάνουμε τον απολογισμό αυτής της σημαντικής συνάντησης. Θα θέλαμε πρώτα απ’ όλα ως ΕΜΕΙΣ ΑΣΚ να εκφράσουμε τις θερμές μας ευχαριστίες σε όλους όσους συμμετείχαν και συνέβαλαν στην επιτυχία της εκδήλωσης, είτε ως ομιλητές, είτε ως συμμετέχοντες.
Η εκδήλωση εστιάστηκε στην ανάδειξη της αυτοοργάνωσης και της συλλογικής δράσης σε μικρούς τόπους. Τα Καλάβρυτα, ένας τόπος με βαθιά ιστορική και πολιτιστική σημασία, αποτελούν το ιδανικό παράδειγμα για να εξετάσουμε πώς η φωνή μιας μικρής κοινότητας μπορεί να ακουστεί και να επηρεάσει. Σε αυτό το πλαίσιο, η εκδήλωση επιδίωξε να ανοίξει το διάλογο και να εμπνεύσει τους κατοίκους να αναλάβουν δράση, αναγνωρίζοντας τις κοινές ανάγκες και δυνατότητες τους, ενώ ταυτόχρονα δόθηκε η δυνατότητα να παρουσιαστούν παρόμοια παραδείγματα από άλλους μικρούς τόπους. Τέλος, στόχος της εκδήλωσης ήταν να δώσει έναυσμα για διάλογο και να δημιουργήσει ένα δίκτυο επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών, όχι μόνο στα Καλάβρυτα αλλά και σε άλλους μικρούς τόπους.
Συμμετοχή και Εντυπώσεις
Η εκδήλωση προσέλκυσε αξιόλογη συμμετοχή τόσο από το τοπικό κοινό όσο και από μέλη κινηματικών ομάδων σε εθνικό επίπεδο. Το πρόγραμμα της πρώτης ημέρας περιελάμβανε παρουσιάσεις από τους Γιάννη Μπίλλα, Yavor Tarinski, Τάσο Σαγρή και Βαγγέλη Γαλανόπουλο, ενώ τη δεύτερη ημέρα διοργανώθηκε επίσκεψη στο Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος και ανοιχτή συνέλευση-συζήτηση. Σημειώνεται και η παρουσία ενός πάγκου με βιβλία από τις εκδόσεις Συναδέλφων και Αυτολεξεί.
Οι εισηγήσεις κάλυψαν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από τη σημασία των τοπικών αγώνων και των μοντέλων αυτοκυβέρνησης μέχρι τις πρακτικές αντίστασης σε μικρούς τόπους και παραδείγματα τέτοιων μοντέλων τόσο στον Ελλαδικό όσο κ στο διεθνή χώρο.
Η συζήτηση που ακολούθησε τις παρουσιάσεις ήταν ζωντανή και γόνιμη, με συμμετέχοντες και μέλη διάφορων συλλογικοτήτων να εκφράζουν τις απόψεις τους και να διαμορφώνουν έναν πλούτο ιδεών για το μέλλον της αυτοοργάνωσης και της κοινωνικής δράσης. Στην καρδιά αυτής της συζήτησης βρέθηκε η αναγκαιότητα για αλλαγή της νοοτροπίας από την ιεραρχική ανάθεση σε μια πιο ισότιμη, αλληλέγγυα και συλλογική προσέγγιση. Εξάλλου, η ιστορία και οι πρόσφατες εμπειρίες έχουν δείξει ότι σε κρίσιμες στιγμές, οι κοινότητες μπορούν να επιτύχουν πολλά μέσω της συνεργασίας και της αυτοβοήθειας, αντικαθιστώντας την αδυναμία των κεντρικών αρχών να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους. Η συζήτηση έκλεισε αναδεικνυοντας την ανάγκη για συλλογική δράση και συνεργασία με την επιδίωξη να αναληφθούν πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της καθημερινής ζωής, την ενδυνάμωση των υγειονομικών δομών, τη φροντίδα του περιβάλλοντος ακόμη και την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών.
Τη δεύτερη μέρα, ακολούθησε η επίσκεψη στο Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος και ο περίπατος που ακολούθησε στον τόπο εκτέλεσης. Αυτή η εμπειρία ήταν ένα από τα πιο σημαντικά και συγκινητικά μέρη της διήμερης εκδήλωσης, καθώς πρόσφερε μια βαθιά ιστορική και εκπαιδευτική διάσταση, συνδέοντας τους συμμετέχοντες με το παρελθόν της περιοχής με έναν πολύ προσωπικό και άμεσο τρόπο. Η αναγνώριση των δύσκολων ιστορικών γεγονότων που έλαβαν χώρα στα Καλάβρυτα, έδειξε τη σημασία της αυτοοργάνωσης και της συλλογικής δράσης ως μέσα αντίστασης στο φασισμό αλλά και διαφύλαξης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στις περιόδους φρικαλεοτήτων.
Η διήμερη εκδήλωση έκλεισε με μια ανοιχτή συνέλευση, η οποία αποτέλεσε ένα πυρήνα διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων μεταξύ των μελών της συλλογικότητας και των συμμετεχόντων. Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε δύο βασικές θεματικές: την αυτοοργάνωση στα Καλάβρυτα και την περαιτέρω ανάπτυξη της συλλογικότητας, καθώς και τη δικτύωση με άλλους τόπους και συλλογικότητες. Αυτή η συνάντηση έδωσε μια ευκαιρία για βαθιά αναστοχαστική συζήτηση γύρω από τα διδάγματα του παρελθόντος και τις στρατηγικές για τη δημιουργία ενός καλύτερου και πιο αλληλέγγυου μέλλοντος.
Στο πλαίσιο του πρώτου θέματος, εξετάστηκαν στρατηγικές για τη δημιουργία μιας συνεργατικής βάσης στην περιοχή, με έμφαση στη δημιουργία ξεκάθαρου πλάνου και στοχοθέτησης ώστε να υπάρχει συνεχής παρουσία της συλλογικότητας στην τοπική κοινωνία. Ως παραδείγματα δράσεων προτάθηκαν η διοργάνωση εκδηλώσεων και η δημιουργία τοπικών δελτίων ενημέρωσης και δραστηριοτήτων που θα ενισχύουν την κοινωνική συνείδηση.
Το δεύτερο θέμα επικεντρώθηκε στη δημιουργία στενότερων δικτύων μεταξύ των συλλογικοτήτων στην περιοχή και πέραν αυτής. Συζητήθηκε η ανάγκη για συντονισμένες συναντήσεις, ανταλλαγή γνώσεων και εμπειριών, και οι συμμετέχοντες υπογράμμισαν τη σημασία των σχέσεων εμπιστοσύνης και της αλληλεγγύης στο πλαίσιο αυτό.
Η συνέλευση κατέληξε στην ανάγκη για συνεχή επικοινωνία και δράση, με έμφαση στην αναγκαιότητα συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης σε τοπικό επίπεδο. Επισημάνθηκε η αξία της ανοικτής επικοινωνίας και της συμμετοχής των πολιτών στις συζητήσεις για τα κοινά, καθώς και η ανάγκη για δημιουργία και υλοποίηση συγκεκριμένων δράσεων που θα επιφέρουν θετικές αλλαγές στην κοινότητα.
Συμπεράσματα και Προοπτικές για το Μέλλον
Η διήμερη εκδήλωση άφησε πίσω της έναν απόηχο θετικών συμπερασμάτων και πλούσιων προοπτικών. Η ανταπόκριση του τοπικού κοινού ήταν ενθαρρυντική, καθώς πολλοί εξέφρασαν ενδιαφέρον για τις αρχές και τις δράσεις μας, οι οποίες βασίζονται στην αμεσοδημοκρατική διαχείριση και στην οριζόντια ιεραρχία. Η συζήτηση ανέδειξε επίσης τη σημασία της επέκτασης των ελευθεριακών κινημάτων στην επαρχία και στους μικρούς τόπους, με έμφαση στην ακολούθηση των αξιών και των αρχών που τα διέπουν.
Η εκδήλωση αποκάλυψε την ανάγκη για διεύρυνση της συλλογικότητας προς την κοινωνία, εστιάζοντας στην ανίχνευση των αναγκών σε μικρούς τόπους όπως τα Καλάβρυτα. Στην καρδιά αυτής της προσπάθειας βρίσκεται η ενίσχυση των διαύλων επικοινωνίας και συνδιαμόρφωσης με άλλες συλλογικότητες, ώστε να προάγεται η ιδέα τοπικών δράσεων και πρωτοβουλιών. Το μέλλον φαίνεται να οδηγεί την ‘ΕΜΕΙΣ’ σε μια πιο ενεργή συμμετοχή, όπου το κάθε μέλος της κοινότητας θα ανταποκρίνεται στις διαφορετικές ανάγκες και στόχους.
Αποτελεί προτεραιότητα για το μέλλον η ενίσχυση των διαύλων επικοινωνίας και συνεργασίας με άλλες συλλογικότητες στην τοπική και μεγαλύτερη κλίμακα. Αυτό αναμένεται να ενισχύσει το δίκτυο αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης, δημιουργώντας μια ισχυρότερη κοινότητα έτοιμη να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες προκλήσεις. Η εκδήλωση υπήρξε μια σταθερή βάση για την ανάπτυξη αυτών των σχέσεων, και αποτελεί το ξεκίνημα για τη δημιουργία μιας δυναμικής και πολυφωνικής συλλογικότητας, απαντώντας στις ανάγκες και τις προκλήσεις του σήμερα και του αύριο.
Για όλους αυτού τους λόγους καθώς και ότι στον ορίζοντα υπάρχουν πολλοί στόχοι και προγραμματισμένες δράσεις θα θέλαμε να ενθαρρύνουμε άλλη μια φορά όλους όσοι επιθυμούν να συμμετέχουν και να ενταχθούν στις διαδικτυακές μας συνελεύσεις. Οι συνελεύσεις μας είναι ανοιχτές και προσβάσιμες σε όλους, προκειμένου να συνδιαμορφώσουν το μέλλον του τόπου μας, στηριζόμενοι στις αρχές και το πλαίσιο λειτουργίας της ομάδας.Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να αμς στείλετε ένα μήνυμα στη σελίδα μας στο Facebook [link] ή ένα email στο emeis.ask@gmail.com.
Εδώ μπορείτε να βρείτε ανταποκρίσεις από την εκδήλωση από Αυτολεξεί και Alerta.gr:
Πολίτες μόνο στις εκλογές ή κάθε μέρα; Ανάθεση ή συμμετοχή στις αποφάσεις για τις ζωές μας; Είναι εφικτή η δημιουργία και η δράση αυτοοργανομένων δομών και εγχειρημάτων ως λύση στις καθημερινές ανάγκες ενός μικρού τόπου, την υγειά, τον πολιτισμό, την μόρφωση, την αλληλεγγύη αλλά και σε έκτακτες καταστάσεις;
Η αυτοοργανωμένη συλλογικότητα Καλαβρύτων ΕΜΕΙΣ ΑΣΚ ανοίγει συζήτηση για την αυτοοργάνωση και τη συλλογική δράση σε μικρούς τόπους, μέσω μιας διήμερης εκδήλωσης που θα πραγματοποιηθεί στις 4 και 5 Νοεμβρίου 2023 στα Καλάβρυτα (link).
Σε μια εποχή που η ανάθεση των αποφάσεων για τις ζωές μας σε τρίτους μέσω των εκλογών έχει δημιουργήσει μια νοοτροπία παραίτησης για όλο το υπόλοιπο διάστημα, απομακρύνοντας ουσιαστικά τους πολίτες από τις τοπικές τους κοινότητες, η ανάγκη για αυτοοργάνωση και συλλογική δράση γίνεται ολοένα και πιο εμφανής.
Με την εκδήλωση αυτή, επιδιώκουμε να ενθαρρύνουμε τη συνδεσιμότητα μεταξύ των πολιτών και των τόπων τους, καθώς και να προωθήσουμε παραδείγματα αυτοοργάνωσης που έχουν εφαρμοστεί με επιτυχία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Επιθυμούμε να δείξουμε πως η αυτοοργάνωση και η συλλογική δράση μπορούν να είναι το κλειδί για την αντιμετώπιση ακραίων καταστάσεων, όπως φωτιές, πλημμύρες και άλλες φυσικές καταστροφές, ενώ ταυτόχρονα ενισχύουν τον έλεγχο των τοπικών κοινοτήτων επί των τοπικών εξουσιών.
Η κύρια εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 4/9 στις 17:00 στο Πολύκεντρο Πολιτιστικό Κέντρο του δήμου Καλαβρύτων. Αρχικά, ο Γιάννης Μπίλλας, βιοκαλλιεργητής και συγγραφέας, θα αναπτύξει τις θεωρητικές βάσεις ενός άλλου τρόπου λήψης αποφάσεων και συμμετοχής στα κοινά ενός τόπου. Ο Γιάβορ Ταρίνσκι, συγγραφέας και ερευνητής με έμφαση στην άμεση δημοκρατία, θα εξερευνήσει μοντέλα αυτοκυβέρνησης από το εξωτερικό. Τα παραδείγματα εφαρμογής αυτοοργάνωσης σε μικρούς τόπους της Ελλάδας θα παρουσιαστούν από τον Βαγγέλη Γαλανόπουλο, μέλος της συνέλευσης Α.Π.Ο.Δράσης Σταγιατών και από μέλη του ΠΕΡΙ.ΠΟΛ.Ο. Μάνης (σύντομη τοποθέτηση), ενώ ο Τάσος Σαγρής, σκηνοθέτης και ποιητής, θα διερευνήσει την αλληλεπίδραση μεταξύ αυτοοργάνωσης, κοινωνικών αντιστάσεων και πολιτισμού. Τέλος, θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση με στόχο την συμμετοχή ντόπιων αλλά και ατόμων/συλλογικοτήτων από άλλα μέρη με σκοπό τη συνδιαμόρφωση ιδεών και προτάσεων για την πρακτική εφαρμογή αυτοοργανομένων δομών και εγχειρημάτων σε μικρούς τόπους αλλά και τοπικά στην περιοχή, καθώς και η διερεύνηση τρόπων δικτύωσης τους.
Την Κυριακή 5/11 σας καλούμε να ξεναγηθούμε στα Καλάβρυτα και την ιστορία τους. Πρότασή μας είναι να επισκεφτούμε όλοι μαζί το Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος και έπειτα να περιηγηθούμε στον τόπο Εκτέλεσης και μνημείο, στο λόφο του Καππή. Τέλος θέλουμε να κλείσουμε την διήμερη εκδήλωση με ανοιχτή συνέλευση σε συνέχεια της σαββατιάτικης εκδήλωσης και συζήτησης.
Για ενημέρωση συμμετοχής και πληροφορίες, ανακοινώσεις εδώ: link
Σε συνεχεία πρόσφατου άρθρου που δημοσιεύτηκε στον τοπικό ηλεκτρονικό τύπο (Kalavrytanews 22/06/2023: ΠΛΑΝΗΤΕΡΟΥ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ) ερχόμαστε και εμείς να προσθέσουμε μαρτυρίες που μας δημιουργούν ανησυχία και ιδιαίτερο προβληματισμό από κατοίκους του χωρίου Πλανητέρου.
Οι μαρτυρίες αυτές κάνουν λόγο για έργα συνεργείου με την επίβλεψη του δασαρχείου Καλαβρύτων και αφορούν την αποψίλωση νεκρών Πλατάνων στην εν λόγο περιοχή. Φαίνεται ότι δεν τηρούνται τα προβλεπόμενα μετρά για την μη εξάπλωση του Μεταχρωματικου έλκους.
Συμφώνα με τα λεγόμενα κάτοικων δεν λαμβάνεται καμία μεριμνά για τα υγιή δέντρα καθώς κατά την κοπή πολλά από τα προσβεβλημένα καταλήγουν επάνω σε αυτά, τραυματίζοντας τα και με κίνδυνο άμεσης προσβολής τους. Επιπλέον, δεν γίνεται συλλογή υπολειμμάτων από την κοπή ούτε και απολύμανση του χώρου όπως προβλέπεται και στοιβάζονται σε σημεία που υπάρχουν δέντρα τα όποια δεν έχουν προσβληθεί.
Όπως επανελλειμένως έχουμε αναφέρει και έχει αναφερθεί από τους ειδικούς (Τι τρέχει με τα πλατάνια στην Ελλάδα;), τα παραπάνω λειτουργούν καταλυτικά στην εξάπλωση του Μεταχρωματικού έλκους με ότι αυτό συνεπάγεται για ολόκληρη την περιοχή η όποια είναι και σε καθεστώς καραντίνας για το λόγο αυτό.
Στην ίδια θάλασσα που κολυμπάμε , την ίδια θάλασσα που ζούμε, σ’αυτή την θάλασσα που απολαμβάνουμε τις διακοπές μας, ένα ακόμα έγκλημα, ένα ακόμα ναυάγιο με εκατοντάδες θύματα χθες ανοιχτά της Πύλου. Πιθανόν το μεγαλύτερο ναυάγιο στην ιστορία της χώρας μας.
Αλήθεια… Ως πότε θα κάνουμε πως δεν βλέπουμε; Ως πότε θα συνεχίζουμε μακάριοι τις ζωές μας; Ως πότε θα κολυμπάμε ανέμελοι ανάμεσα σε πτώματα; Ως πότε θα ανεχόμαστε ανθρωποφοβικές και απάνθρωπες πολιτικές μετανάστευσης από την ΕΕ; Ως πότε θα δεχόμαστε τα παράνομα Push backs από κρατικές και ευρωπαϊκές αρχές που ενώ είναι επιφορτισμένες με την διάσωση ενεργούν αντίθετα με την υποχρέωσή τους; Ως πότε θα παρακολουθούμε σαν τηλεοπτικό θέαμα προς κατανάλωση ένα έγκλημα χωρίς να νιώθουμε συνένοχοι που δεν αντιδράμε; Ως πότε θα δεχόμαστε να χύνουν τον βόθρο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στα κεφάλια μας τηλεοπτικοί και πολιτικοί λαϊκιστές;
Όχι δεν πρέπει να νιώθουμε ενοχές γιατί εμείς στη Δύση περνάμε όμορφα και απολαμβάνουμε τη ζωή. Πρέπει να νιώσουμε την ευθύνη γιατί ζούμε έτσι εις βάρος πλειονότητας του παγκόσμιου πληθυσμού. Γιατί οι κυβερνήσεις μας και οι ισχυροί χορηγοί τους τροφοδοτούν πολεμικές συγκρούσεις στις χώρες τους, εκμεταλλεύονται τους φυσικούς τους πόρους και την φθηνή εργασία τους, συντελώντας στην φτώχια, την πείνα και την ανέχεια ώστε να ζούμε οι λίγοι τυχεροί του ανεπτυγμένου κόσμου καταναλώνοντας αχόρταγα προϊόντα, υπηρεσίες και εμπειρίες δίχως αύριο.
Και όταν δεν αντέξουν άλλο την πείνα, τον πόλεμο, την φτώχεια και αποφασίσουν να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι προς τον «παράδεισο» για να γλείψουν κι αυτοί ένα κοκαλάκι ευημερίας – όπως έκαναν τον περασμένο αιώνα οι παππούδες μας και θα κάναμε το ίδιο κι εμείς αν πεινούσαμε ή κινδυνεύαμε όπως αυτοί – βρίσκονται αντιμέτωποι με φράκτες, δουλεμπόρους εκμεταλλευτές, στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Λιβύη, πολιτική εκμετάλλευση στην Τουρκία, κλοπές και ξυλοδαρμούς από αστυνομία και συνοριοφύλακες της φωτισμένης Ευρώπης , pushbacks από λιμενικούς και Frontex με αποτέλεσμα να επιχειρούν σε επικίνδυνους δρόμους και θαλάσσιες οδούς και να σκυλοπνίγονται κατά εκατοντάδες σε καρυδότσουφλα που βουλιάζουν.
Η ανθρωπότητα δείχνει να έχει χάσει το βασικό της χαρακτηριστικό που είναι η ανθρωπιά. Μόνο μια μισάνθρωπη, δυστοπική κοινωνία θα μπορούσε να λειτουργεί έτσι σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Ας μην μείνουμε άλλο σιωπηλοί, ας μην μείνουμε αμέτοχοι σε μια βαρβαρότητα, ας σηκώσουμε κεφάλι και ας πούμε φτάνει!
ΑΣ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΝΑΥΑΓΗΣΕΙ!
MEDITERRANEAN HELL AND HEAVEN IN ONE SEA
In the same sea in which we swim and live, the sea where we cherish our holidays, another tragedy unfolded yesterday in Pylos, southern Greece, as yet another shipwreck claimed the lives of hundreds. This incident is likely to be the largest shipwreck in the history of our nation.
How much longer can we feign ignorance? How much longer can we continue living our lives blissfully? How much longer will we swim heedlessly amidst the corpses? How much longer will we tolerate the EU’s xenophobic and inhumane immigration policies? How much longer will we accept the illegal pushbacks orchestrated by the Greek state and European authorities, who, despite being responsible for rescue operations, act in contradiction to their obligations? How much longer will we passively witness this crime without feeling a sense of guilt for not reacting, treating it like a mere spectacle on television? How much longer will we endure the deluge of racism and xenophobia perpetuated by the media and political populists?
No, we should not feel guilty simply because we, in the West, enjoy a good life. Instead, we should feel responsible for our way of life, which comes at the expense of the majority of the world’s population. Why do our governments and their influential supporters fuel conflicts, and exploit natural resources and cheap labor in other countries, thus contributing to poverty, hunger, and destitution? All this allows the privileged few in the developed world to indulge in insatiable consumption of products, services, and experiences, with little regard for the future.
And when those who can no longer bear the suffering of hunger, war, and poverty decide to embark on the perilous journey to «paradise,» seeking a sliver of prosperity – just as our grandparents did in the last century, and as we would do if we were starving or in imminent danger – they encounter fences, human traffickers, concentration camps in Libya, political manipulation in Turkey, theft, and violence at the hands of the police and border guards of enlightened Europe. They face pushbacks from port authorities and Frontex, forcing them to traverse treacherous routes and perilous waters, resulting in hundreds of them drowning in makeshift vessels.
Humanity appears to have forsaken its fundamental characteristic: compassion. Only a misanthropic, dystopian society would function as if nothing were happening.
Let us no longer remain silent; let us not be complicit in these acts of brutality. It is time to raise our heads and declare that enough is enough…
Αφορμή για το παρόν κείμενο στάθηκαν οι ερχόμενες εκλογές και η συζήτηση που ξεκίνησε από την πιθανολογούμενη ανάληψη της πολιτικής ηγεσίας του κόμματος Κασιδιάρη από τον Α. Κανελλόπουλο, πρώην δικαστικό λειτουργό με καταγωγή από την περιοχή Καλαβρύτων (Κέρτεζη) και κατ’ επέκταση η εξίσου σημαντική συζήτηση που έχει προκύψει με την ψήφιση της τροπολογίας Βορίδη από την κυβέρνηση για την απαγόρευση συμμετοχής του ίδιου κόμματος στις προσεχείς εκλογές. Στην πορεία το ζήτημα έγινε ακόμα πιο ενδιαφέρον καθώς ξέσπασαν αλληλοκαρφώματα και αλληλοκαταγγελίες στις ακροδεξιές παραφυάδες (Μπογδάνου-Λατινοπούλου) με αποτέλεσμα την απαγόρευση συμμετοχής και των δυό τους απο τις εκλογές, καθώς και η τελική απαγόρευση συμμετοχής του κόμματος Κασιδιάρη από τον Άρειο Πάγο, δίνοντας όμως το δικαίωμα στον ομοϊδεάτη τους Α. Κανελλόπουλο να συμμετάσχει κανονικά με τον δικό του συνδυασμό “ΕΑΝ”. Με βάση τα παραπάνω μας δημιουργήθηκε η ανάγκη να εξετάσουμε και να εκφράσουμε γιατί θεωρούμε ότι η εξουσία αναζητά απαγορεύσεις κομμάτων για να προστατευθεί, κατά πόσο είναι αυτή μια δημοκρατική λύση και, τελικά πως και γιατί η κάθε εξουσία εργαλειοποιεί φασιστικές τεχνικές.
Για να απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα, πρέπει αρχικά να κατανοήσουμε τις εργαλειακές σχέσεις της εκάστοτε εξουσίας με την ακροδεξιά και τον φασισμό. Η τροπολογία Βορίδη αναδεικνύει αυτές τις σχέσεις ιδανικά καθώς κάνει ξεκάθαρο πώς το ίδιο σύστημα που γεννά και ενισχύει φασιστικές πρακτικές, όταν πάψει πια να βολεύεται από αυτές, τις απαγορεύει καθώς βρίσκει στο σώμα αυτών των ψηφοφόρων μια δεξαμενή από την οποία μπορεί να αντλήσει ψήφους προς όφελός του. Είναι σαφές ότι η χρήση του «φασισμού» από την εξουσία και ειδικότερα την τωρινή κυβέρνηση είναι ευκαιριακή. Ένα τέτοιο προφανές παράδειγμα είναι οι ελευθερίες που απολάμβανε ο καταδικασμένος Κασιδιάρης μέσα από τη φυλακή (που άλλοι κρατούμενοι δεν έχουν), διενεργώντας μάλιστα προεκλογικό αγώνα με video μίσους ενώ μόλις μάλλον τα εκλογικά νούμερα δεν έβγαιναν έσπευσαν άτσαλα να απαγορεύσουν με τροπολογία την συμμετοχή του. Εξάλλου, παρόμοια δείγματα εργαλειοποίησης φασιστικών πρακτικών έχουμε δει και στο παρελθόν είτε με συνεργασίες της εξουσίας με ακροδεξιά κόμματα (ΧΑ-ΝΔ “off the record”, συγκυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ), είτε με την «απορρόφηση» ακροδεξιών στελεχών (π.χ. τώρα με Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης) είτε ακόμη και με την υιοθέτηση και φυσιολογικοποίηση φασιστικών πρακτικών από το ίδιο το κράτος, βλ.: κρατικές παρακολουθήσεις, αστυνομική βία και κρατικές δολοφονίες (pushbacks μεταναστ(ρι)ών, δολοφονία του Ρομά Κώστα Φραγκούλη, Β. Μάγγου), και έλεγχος πληροφόρησης και ΜΜΕ (λίστες Πέτσα).
Από τα παραπάνω, γίνεται ξεκάθαρο πως αυτού του είδους οι απαγορεύσεις είναι ένα ζήτημα καίριο, καθώς θέτει υπό αμφισβήτηση την έννοια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, την ελευθερία έκφρασης και την πολιτική ισορροπία. Το σημαντικότερο, είναι επικίνδυνο να δύναται η εκάστοτε κυβέρνηση να περνά νόμους και τροπολογίες σχετικά με την απαγόρευση όσων θεωρεί συγκυριακά ανταγωνιστές της και την εξαίρεσή τους από τις εκλογές μιλώντας για “άκρα” κάθε κατεύθυνσης με ότι κι αν αυτό σημαίνει. Τέλος, μια τέτοια απαγόρευση, αφενός δημιουργεί «ήρωες», κι αφετέρου πιστεύουμε ότι ουσιαστικές ακυρώσεις τέτοιων ναζιστικών μορφωμάτων θα πρέπει να έρχονται ως απόρροια λαϊκής απαίτησης και όχι να επιβάλλονται από τα πάνω.
Ως αποτέλεσμα, θεωρούμε ότι αναφερόμαστε σε μια δημοκρατία που βρίσκεται σε κρίση και είναι αναγκαίο να εξετάσουμε τους παράγοντες που μας οδήγησαν εδώ. Κυρίαρχο ρόλο σε αυτή τη κρίση έχει η έλλειψη εμπιστοσύνης από τους πολίτες προς το σύστημα εξουσίας και τους αντιπροσώπους του. Οι πολίτες πλέον θεωρούν ότι οι πολιτικές που ασκούνται είναι παρόμοιες και εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα ανεξάρτητα από ποιον ασκούνται (γενίκευση). Τέτοια συμφέροντα μπορεί να ορίζονται είτε από ΕΕ, ΔΝΤ, ΝΑΤΟ κλπ είτε από μεγαλοεπιχειρηματίες και εφοπλιστές και δεν έχουν ως γνώμονα το συμφέρον των πολιτών. Συγχρόνως, η αποποίηση ευθυνών από την εξουσία, με πρόσφατα παραδείγματα το ατύχημα στα Τέμπη, τη διαχείριση πανδημίας , φωτιές, και η αίσθηση ατιμωρησίας των «δικών τους παιδιών» (Λιγνάδης, περίπτωση Ζακ, περίπτωση παιδοβιαστή 12χρονης κ.α.) υπονομεύει και την εμπιστοσύνη στη δικαστική εξουσία. Τέλος, ο συνδυασμός του αχόρταγου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού μαζί με την έλλειψη πολιτικής παιδείας και την απογοήτευση για τις απώλειες κοινωνικών κεκτημένων οδηγεί σε αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων, στην εργασιακή ανασφάλεια, στη μείωση των μισθών και στην κατάρρευση βασικών κοινωνικών αγαθών (παιδεία, υγεία). Ως αποτέλεσμα, ενθαρρύνεται η ανάγκη για «εύκολες λύσεις» και προωθείτε η φιλολαϊκή ρητορική του φασισμού που αντί να εστιάζει στους πραγματικούς υπεύθυνους κανονικοποιεί τις φασιστικές πρακτικές της εκάστοτε εξουσίας.
Αναλογιζόμενοι όλα τα παραπάνω, δεν μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως έχουμε φτάσει στο σημείο να παρατηρούμε την εκκόλαψη ακροδεξιών και φασιστικών πεποιθήσεων σε μαρτυρικούς τόπους όπως η περιοχή των Καλαβρύτων. Άλλωστε το νέο μοντέλο ανάπτυξης, που ενθαρρύνεται από τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, αφενός αποσυνδέει την πολιτική και ιστορική μνήμη από την περιοχή, αφετέρου υπονομεύει τη σχέση ανάμεσα στους κατοίκους και τη φύση – είτε μετατρέποντας την μνήμη σε εμπορεύσιμο προϊόν για τουριστική ανάπτυξη και κέρδος, είτε μέσω της (υπερ)εκμετάλλευσης της γης για «πράσινη» ανάπτυξη (βλ. ανεμογεννήτριες) και τουρισμό, παραβλέποντας την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (βλ. ασθένεια πλατάνων στην περιοχή μας). Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η αύξηση της ανομοιογένειας ανάμεσα σε χωριά κοντινά μεταξύ τους, η έλλειψη ευκαιριών εργασίας, η συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια λίγων, καθώς και η λήψη αποφάσεων από ακόμα λιγότερους (κοτσαμπασισμός) οδηγώντας τελικά τα χωριά σε παραμέληση και παρακμή. Τελικά, όλα αυτά συνεισφέρουν στην απώλεια ελπίδας και εμπιστοσύνης που αναφέραμε παραπάνω, ενώ παράλληλα επιτρέπουν στην ανάδειξη φασιστικών κινημάτων ως ελκυστική και εύκολη λύση για μια μερίδα του πληθυσμού.
Καταλήγοντας, για να αντιμετωπίσουμε όλα τα παραπάνω θεωρούμε ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια ριζοσπαστική αλλαγή στην κοινωνικοοικονομική μας δομή, αντικαθιστώντας την ιδιωτική λογική του εγώ με την αλληλέγγυη και την κοινοτικότητα του εμείς. Ταυτόχρονα, απάντηση στον φασισμό θα δώσουμε μόνο αν επανασυνδέσουμε την ιστορική μνήμη, με την τοπική κουλτούρα και τη φύση, μέσω της πολιτικής εκπαίδευσης και της ενεργής συμμετοχής σε αυτόνομες και οριζόντιες κοινωνικές ομάδες, στις οποίες λαμβάνουμε αποφάσεις συλλογικά, αμεσοδημοκρατικά και χωρίς ιεραρχίες.
Για αυτούς τους λόγους ως ΕΜΕΙΣ Αυτοοργανωμένη Συλλογικότητα Καλαβρύτων καλούμε σε συμμετοχή και συνδιαμόρφωση, στον τόπο μας και στους χώρους εργασίας και εκπαίδευσης, ώστε να δημιουργήσουμε τοπικούς πυρήνες αντίστασης και αυτοδιαχείρισης. Ταυτόχρονα στεκόμαστε απέναντι σε κάθε φασιστικό μόρφωμα και μορφή εξουσίας που δημιουργεί κοινωνικούς αποκλεισμούς και διακρίσεις και στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όσους πλήττονται από τις πολιτικές της ελεύθερης αγοράς.
Δίνοντας πλέον και τα τελευταία χρήματα που μαζεύτηκαν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού σε ανθρώπους που έχουν πληγεί από τις πυρκαγιές, ήρθε η ώρα να ευχαριστήσουμε όλους/όλες όσους συνέδραμαν στην προσφορά αυτή.
Οι συνεισφορές ήρθαν από όλη την Ελλάδα και στάλθηκαν, αρχικά, στα χωριά της Ηλείας (Λάλας, Πόθος, Λασδίκα/Δούκα, Κρυονέρι, Ελαία, Νεμούτα, Ξηρόκαμπος, Αχλαδινή) και της Μεσσηνίας (Καρνάσι), σε μια δεύτερη αποστολή στον Πυρρή Γορτυνίας, κι αργότερα δόθηκε χρηματική βοήθεια σε πυρόπληκτο κτηνοτρόφο καθώς και σε κατοίκους της Β. Εύβοιας. Βασικοί υποστηρικτές της δράσης αποτελέσατε οι κάτοικοι των Καλαβρύτων αλλά και άνθρωποι από άλλες περιοχές της Ελλάδας, οι οποίοι προσφέρατε υλική και οικονομική βοήθεια. Συγκεκριμένα, καταφέραμε να συλλέξουμε και να διανείμουμε πάνω από 8 τόνους ζωοτροφών και κάποια φάρμακα.
Η εμπειρία μας αυτή μας έμαθε πως υπάρχουν άνθρωποι δίπλα μας που νοιάζονται και είναι εκεί για τους άλλους όταν χρειαστεί. Επίσης, θυμηθήκαμε ότι η αλληλεγγύη δεν εκφράζεται μόνο μέσω των υλικών αγαθών, αλλά και μέσω της σχέσης με τον άνθρωπο που είναι σε ανάγκη, κι έτσι απαλύνεται ο πόνος της απώλειας, ο θρήνος για την καταστροφή.
Τέλος, μάθαμε ότι σημασία δεν έχει μόνο η παρέμβαση μετά την κρίση, αλλά και η πρόληψη, φτιάχνοντας κοινότητες όπου οι άνθρωποι νοιάζονται για τον τόπο και για τους γύρω τους, φροντίζοντας και προστατεύοντας το σύνολο.
Σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη που μας δείξατε για την διανομή της οικονομικής και υλικής ενίσχυσης κι ευχόμαστε σε κάθε δύσκολη στιγμή να βρεθούμε πάλι ο ένας δίπλα στον άλλο.
Διακόσια χρόνια πριν στον ίδιο αυτόν τόπο, κάτω από τα ίδια ακριβώς πλατάνια οι προεστοί και οι οπλαρχηγοί της επαρχίας Καλαβρύτων συγκεντρώθηκαν για να αποφασίσουν αν θα ξεκινούσαν ή όχι την επανάσταση. Όμως «όσο αυτοί συσκέπτονταν» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στην αναπαράσταση «ο λαός τους πρόλαβε» και πράγματι οι πρώτες «πράξεις» στο Αγρίδι, τη Χελωνοσπηλιά και αλλού έδειξαν πόσο ανώφελες είναι οι πολλές συσκέψεις όταν μια κατάσταση είναι τόσο κρίσιμη που δεν μπορεί να περιμένει την έγκριση κανενός που ζυγίζει και μετράει τις πιθανότητες της επιτυχίας.
Σήμερα στον ίδιο αυτόν τόπο, «ελεύθερο» πια (όσο αυτό μπορεί να είναι ακριβές) ως τραγική ειρωνεία αυτά που κινδυνεύουν άμεσα είναι αυτά τα ίδια ακριβώς πλατάνια που στέκουν ακόμα μάρτυρες εκείνης της ιστορικής εποχής. Η ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους γνωστή εδώ και 18 χρόνια αποδεκατίζει υπέροχα πλατανοδάση και απειλεί ιστορικά πλατάνια σε όλη την επαρχία και όχι μόνο. Οι σημερινοί προεστοί του τόπου ως συνήθιζαν και οι πρόγονοί τους συσκέπτονται. Πάνω από 10 ολόκληρα χρόνια συσκέπτονται…
Προς μεγάλη μας απογοήτευση, μια ακόμα «να χουμε να λέμε» ημερίδα πραγματοποιήθηκε στο πέτρινο στις 21/9/2021. Ακούσαμε για πολλοστή φορά την περιγραφή και την σοβαρότητα του προβλήματος και αναμέναμε με ενδιαφέρον να ενημερωθούμε για το σχέδιο που υπάρχει για την αντιμετώπιση του. Αντί σχεδίου ακούσαμε με έκπληξη όλους τους επίσημους φορείς που συμμετείχαν στην ημερίδα, να δηλώνουν ουσιαστικά αναρμόδιοι, ελλιπώς στελεχωμένοι ή οικονομικά αδύναμοι. Ορισμένοι μάλιστα, χωρίς κάποια σχετική μελέτη, ανέφεραν υπέρογκα ποσά για την κοπή των προσβεβλημένων πλατάνων, συνηθισμένοι προφανώς από τον τρόπο που δίνονται οι αναθέσεις στα δημόσια έργα με τιμές που απέχουν έτη φωτός από τις κανονικές τιμές της αγοράς, δίνοντας μια αίσθηση του αδύνατου στο όλο εγχείρημα πριν καν σχεδιαστεί.
Είναι λοιπόν προφανέςότι η σοβαρότητα του προβλήματος δεν είναι ανάλογη με την βούληση του κράτους, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των εμπλεκόμενων φορέων για την αντιμετώπιση του.
Ξεκινώντας πρωτίστως από την κεντρική διοίκηση, δηλαδή τις κυβερνήσεις των 10 τελευταίων ετών, όπου η βούληση τους εξαντλήθηκε σε μια επιτροπή στην βουλή, το 2017-18, η οποία παραμένει κενό γράμμα, την τοπική αυτοδιοίκηση (δήμο και περιφέρεια) που – όπως προαναφέραμε- οι δράσεις της εξαντλούνται σε ημερίδες, συσκέψεις και ευχολόγια μέχρι και τη δασική υπηρεσία που δηλώνει μεν αρμόδια αλλά υποστελεχομένη και οικονομικά αδύναμη για οποιαδήποτε δράση, φτάσαμε να έχουμε χάσει ήδη το πλατανόδασος στο Πλανητέρο, να έχει μεταδοθεί η ασθένεια σε όλο το μήκος του Βουραϊκού ποταμού από την Κέρτεζη εως και την Διακοφτό, τις όχθες του Λάδωνα, την Κλειτορία καθώς και να έχουν χαθεί ιστορικά πλατάνια όπως της Πλατανιώτισσας και πλέον να κινδυνεύουν άμεσα τα ιστορικά πλατάνια της πόλης των Καλαβρύτων.
Κάνοντας μια μικρή αναδρομή σε αυτά τα δεκαοκτώ χρόνια (2003-2021) απραξίας του Ελληνικού κράτους απέναντι σε μια ασθένεια Αρμαγεδώνας που απειλεί και αποδεκατίζει υπέροχα πλατανοδάση σε ολόκληρη την επικράτεια του δήμου Καλαβρύτων αλλά και πανελλήνια. Όλα αυτά τα χρόνια είμαστε μάρτυρες της κρατικής αναλγησίας, της μεταβίβασης ευθυνών από υπηρεσία σε υπηρεσία με ταυτόχρονη υποβάθμιση των δασικών υπηρεσιών (υποστελεχωση και ελλείψη κονδυλίων και μέσων) καθιστώντας τες παρατηρητές, παρόλο που έχουν την ευθύνη ανάληψης δράσης απέναντι στην ασθένεια. Οι εξελίξεις πιθανότατα θα ήταν διαφορετικές αν όλο αυτό το χαμένο διάστημα που πέρασε και γιγάντωσε το πρόβλημα, η ασθένεια αντιμετωπιζόταν στη γέννηση της, την εποχή που εντοπίστηκε στην χώρα μας αλλά και ανά περιοχή καθώς εξελισσόταν σε αρχικό στάδιο. Επίσης η συμβολή του ΔΕΔΔΗΕ ήταν και παραμένει καταλυτική στην εξάπλωση του παθογόνου μύκητα όλο αυτό το διάστημα έως και σήμερα καθώς ενώ έχει ενημερωθεί για την ζημιά που προκαλεί δεν έχει συμβάλει στο ελάχιστο ούτε στη μη διάδοση από την πλευρά του, ούτε στην αποκατάσταση της ζημιάς που προκάλεσε.
Οι συνέπειες που θα προκαλέσει η εξάπλωση και η μη αντιμετώπιση του μεταχρωματικού έλκους στην περιοχή μας θα είναι μεγάλες. Καταρχάς, βρισκόμαστε μπροστά σε μια ανεπανάληπτη οικολογική καταστροφή του εθνικού πάρκου Χελμού – Βουραϊκού αλλά και ολόκληρης της περιοχής του Δήμου Καλαβρύτων. Τεράστιο θα είναι το οικονομικό πλήγμα για οδοντωτό σιδηρόδρομο, Πλανητέρο, Πλατανιώτισσα και αλλού απο την επερχόμενη καταστροφή και την αλλοίωση φυσιογνωμίας της περιοχής. Η διάβρωση του εδάφους, πλημμυρικά φαινόμενα, κατολισθήσεις, ο κίνδυνος τα νεκρά δέντρα να καταρρεύσουν σε αστικές περιοχές αλλά και σε δρόμους με ότι αυτό συνεπάγεται θα ακολουθήσουν και θα μας απασχολήσουν στο σύντομο μέλλον εφόσον δεν ελεγχθεί άμεσα η κατάσταση.
Για παράδειγμα, βλέπουμε τη διαχείριση του προβλήματος στην επάνω παιδική χαρα, όπου ενώ υπάρχουν εδω και χρονια (τουλάχιστον 2) συγκεκριμένες οδηγίες από τους ειδικούς, οι εκάστοτε παρεμβάσεις είναι σπασμωδικές χωρίς να έχει δοθεί οριστική λύση του ζητήματος. Έχουμε αναφέρει εδώ, μετά τη διαδικτυακή μας εκδήλωση (Μάιο 2021 δείτε την ημερίδα εδώ) και μάλιστα και σε πρόσφατη επίσημη επιστολή μας προς το δήμο (17/9/2021, με αριθμό πρωτοκόλλου 8272 ), τα πλατάνια σε όλη τη παιδική χαρά δυστυχώς πρέπει να κοπούν χθες καθώς ο κίνδυνος πλέον μετάδοσης προς τη πλατεία Χελμού είναι προ των πυλών.
Ο δήμος έχει λάβει σαφείς οδηγίες στο παρελθόν από του πλέον αρμόδιους, αν δεν απομακρυνθούν όλα τα πλατάνια στην παιδική χαρά, άρρωστα και μη αυτό θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην μετάδοση του έλκους στα πλατάνια του κυκλοφοριακού κόμβου , στο πάρκο παρακάτω και θα φτάσει μέχρι την πλατεία Χελμού και το ζαχαροπλαστείο του Ερμείδη. Επίσης δεν πρέπει να λησμονούμε τι κινδύνους ελλοχεύουν για την δημόσια ασφάλεια νεκρά δέντρα και δη πλατάνια που είναι και εύθραυστα σε μια παιδική χαρά.
Ανατρέχοντας στα διδάγματα που μας δίνει η ιστορία αυτού του τόπου, είτε η χρονιά που διανύουμε γράφει 1821 είτε 2021 έχει τις δικές της προκλήσεις και τις δικές της δύσκολες αποφάσεις. Η ιστορία καταγράφει τις πράξεις και μόνο… τα λόγια και οι προθέσεις δεν σώζουν ούτε τα πλατάνια ούτε σηκώνουν επαναστάσεις. Το ζητούμενο είναι να σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων της κάθε εποχής ώστε να μην ζήσουμε εμεις και τα παιδιά μας σε έναν τόπο χωρίς τον ίσκιο και την ομορφιά των Πλατάνων όταν μάλιστα είναι στο χέρι μας να τα σώσουμε!
“Εμείς” ως πολίτες αποφασίσαμε και κάνουμε το χρέος μας με δράσεις, ενημέρωση και πίεση όπου και όπως χρειαστεί και θα συνεχίσουμε έτσι.
Απαιτούμε και από εσάς τους αιρετούς κάθε βαθμίδας να κάνετε το χρέος γι’ αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα. Το να αποφεύγετε τις ευθύνες σας δηλώνοντας όλοι(!) αναρμόδιοι είναι θλιβερό και ανήθικο. Άλλωστε αν τελικά πράγματι είσαστε αναρμόδιοι, τότε σε τι ακριβώς χρησιμεύετε;
Ξεκινώντας τον απολογισμό της πρώτης αποστολής βοήθειας στους κτηνοτρόφους πληττόμενων χωριών της Ηλείας και της Μεσσηνίας θα θέλαμε αρχικά να διευκρινίσουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την έννοια της αλληλεγγύης που θα μπορούσε να συνοψίζεται στα λόγια του Εδουάρδο Γκαλεάνο:
«Δεν πιστεύω στη φιλανθρωπία, πιστεύω στην αλληλεγγύη. Η φιλανθρωπία είναι κατακόρυφη, άρα είναι ντροπιαστική. Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεσαι τον άλλο και μαθαίνεις από αυτόν. Έχω πολλά να μάθω από άλλους ανθρώπους».
Θα μιλήσουμε λοιπόν για την αξία της αλληλεγγύης, όχι μόνο ως προς το υλικό της σκέλος, αλλά και ως προς την ουσία της, που είναι η συγκρότηση μια κοινωνίας που περνάει μέσα από την επιταγή της ενεργοποίησης των πολιτών. Θα εστιάσουμε περισσότερο στα μαθήματα, τις εμπειρίες και τα συναισθήματα που αποκομίσαμε και λιγότερο στο ύψος της βοήθειας που δόθηκε στους πληγέντες.
Η πρώτη μας αντίδραση βλέποντας τις πυρκαγιές να κατακαίνε χιλιάδες στρέμματα δάσους, κτήματα και χωριά ήταν να κάνουμε κάτι άμεσα. Δυστυχώς, οι δυνατότητες, η γνώση και η εμπειρία μας δεν μας επέτρεπαν να βοηθήσουμε ενεργά στο κομμάτι της πυρόσβεσης ως εθελοντές, έτσι εστιάσαμε στο κομμάτι της παροχής υλικής βοήθειας. Κύριο μέλημα μας ήταν, πρώτον, η επιλογή του είδους της βοήθειας που οι πληττόμενοι είχαν πραγματικά ανάγκη και, δεύτερον, ο δίκαιος διαμοιρασμός της βοήθειας ώστε να φτάσει στα σωστά χέρια. Επικοινωνήσαμε με τις κοντινότερες σε εμάς πληγείσες περιοχές και διαπιστώσαμε ότι αυτό που χρειάζονταν άμεσα ήταν ζωοτροφές για τα ζωντανά, μιας και ακόμα και στα χωριά που σώθηκαν τα σπίτια, οι στάνες, οι τροφές και οι βοσκότοποι είχαν γίνει στάχτη. Έγινε γρήγορα σαφές ότι είχε φτάσει ήδη υπερπληθώρα ειδών πρώτης ανάγκης και δεν χρειάζονταν περισσότερα.
Κάνοντας το κάλεσμα παροχής βοήθειας στην Πλατειά Χελμού στα Καλάβρυτα, αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διαπιστώσαμε με χαρά τα κρυμμένα αντανακλαστικά αλληλεγγύης της κοινότητας και αυτό μας έδωσε ελπίδα ως προς την ενεργοποίηση των πολιτών σε μια κοινή δράση. Είδαμε συμπολίτες μας να σταματούν και να κατεβάζουν από τα αυτοκίνητά τους τροφές ή να προσφέρουν οικονομική βοήθεια για την αγορά τους, απλά, φυσικά, χωρίς πολλά λόγια, «μπράβο» και λιβανίσματα. Επίσης, επισκέπτες που ενημερώθηκαν από τα φυλλάδια που μοιράσαμε, πρόσφεραν και αυτοί βοήθεια. Τέλος η έκκληση μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενεργοποίησε ανθρώπους από πολλές πόλεις της Ελλάδος όπως Φλώρινα, Δράμα, Καστοριά, Θεσσαλονίκη, Άρτα, Σητεία, Φολέγανδρο, Αθήνα, Κόρινθο, Πάτρα, Αίγιο και Κάλυμνο να συνδράμουν από μακριά στην προσπάθεια μας αυτή.
Καθώς ολοκληρώθηκε η συλλογή βοήθειας, επόμενο μέλημα ήταν να φτάσει η βοήθεια στα σωστά χέρια που την είχαν ανάγκη. Αποφασίσαμε για τα χωριά της Ηλείας να παραδώσουμε οι ίδιοι χέρι με χέρι στους κτηνοτρόφους τις ζωοτροφές, ώστε να έχουμε επιτόπου εικόνα της κατάστασης και των αναγκών. Για το χωριό Καρνάσι της Μεσσηνίας, σε συνεργασία με την πρόεδρο του χωριού, κυρία Δ. Ξηρόκωστα, αποφασίσαμε την αγορά ζωοτροφών από τοπικό κατάστημα όπου οι κτηνοτρόφοι θα μπορούσαν να την προμηθευτούν στο όνομα τους σε αναλογία με τα ζώα που διαθέτουν.
Στις 6π.μ. της 12ης Αύγουστου ξεκινήσαμε από τα Καλάβρυτα για τα χωριά του Λαλα έχοντας κάνει αρκετά καλή προετοιμασία με διασταυρωμένες πληροφορίες όσον αφορά το μέγεθος της καταστροφής του κάθε χωριού, τη δύναμη του σε ζώα και τα ονόματα των κτηνοτρόφων που είχαν υποστεί ζημιά.
Όπως, όμως, λέει ο λαός «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται». Είχαμε ήδη πληροφορηθεί για παράπονα κτηνοτρόφων καθώς επιτήδειοι από περιοχές που δεν είχαν καεί προσπαθούσαν να καρπωθούν τη βοήθεια. Μεγάλο-κτηνοτρόφοι, που οι αποθήκες τους έμειναν ανέπαφες, έπαιρναν τη μερίδα του λέοντος σε βάρος κτηνοτρόφων που είχαν καταστραφεί ολοσχερώς. Φαινόμενο θλιβερό, μιας και η βοήθεια δεν αρκεί να προσφέρεται αλλά και να λαμβάνεται στο ίδιο πνεύμα αλληλεγγύης. Ένα φαινόμενο που δυστυχώς δεν μας εκπλήσσει, μιας και τον τελευταίο αιώνα ο καπιταλισμός κατέστρεψε τον ψυχισμό των ανθρώπων, διαμορφώνοντας έναν ανθρωπολογικό τύπο [link] μοναχικό, ατομιστή, ανταγωνιστικό, επιθετικό, αμοραλιστή κάτοικο του «εγώ» και όχι του «εμείς». Για τον λόγο αυτό, σεβόμενοι τη βοήθεια που μας δόθηκε, παραδώσαμε τις τροφές προσωπικά στον κάθε κτηνοτρόφο ακόμα και στον πιο μικρό, ανάλογα με τις ανάγκες τους, έστω κι αν χρειάστηκε να πάμε σε κάποιες περιπτώσεις από στάνη σε στάνη για να τους βρούμε.
Έτσι είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε με τα μάτια μας την έκταση της καταστροφής. Ακούσαμε τις ιστορίες τους, τι έζησαν, πώς πάλεψαν να σώσουν τα ζώα και τα χωριά τους, τις απώλειες, τον πόνο και την αγωνία τους για τη συνέχεια, μιας και η αποκατάσταση μιας καμένης περιοχής μπορεί να πάρει χρόνια. Είδαμε ανθρώπους που είχαν χάσει όλα τους τα ζωντανά και άλλους που έψαχναν καταφύγιο για τα πρόβατα που γλίτωσαν, αφού οι στάνες τους είχαν καεί ολοσχερώς. Ακούσαμε τα παράπονά τους σχετικά με την κρατική μηχανή, που είχε χάσει τον έλεγχο σε δεκάδες μέτωπα, την πυροσβεστική υπηρεσία, που εφάρμοσε τις εντολές που λάμβανε –με ότι κι αν αυτό σημαίνει [*]– και την αστυνομία, την μόνη υπηρεσία που βρισκόταν παντού και έκανε εκκενώσεις.
Οι κάτοικοι των χωριών αυτών, που έδειξαν ανυπακοή, αυτοοργανώθηκαν και πάλεψαν με ό,τι όπλα είχαν -τρακτέρ, ψεκαστήρες, αν είχαν την τύχη με ένα πυροσβεστικό όχημα- κατάφεραν και έσωσαν τα χωριά τους. Στο χωριό Κρυονέρι μας κέρασαν λουκούμια και νερό απ’ την πηγή που κράτησε γεμάτους τους ψεκαστήρες τους και έσωσε το χωριό τους, μας έδειξαν τις καμένες μπλούζες τους και τα εγκαύματα στις πλάτες τους, μας έπιασαν τα κλάματα, παραδώσαμε τις τροφές, αγκαλιαστήκαμε και αποχωριστήκαμε, αναγνωρίζοντας πως “καλά τα λέει ο Γκαλεάνο” μιας και είχαμε πάρει ένα τεράστιο μάθημα από αυτούς.
Συνολικά παραδώσαμε 5 τόνους ζωοτροφών σε κτηνοτρόφους των χωριών της περιοχής του Λάλα, στα χωριά Πόθος, Λασδίκα/Δούκα, Κρυονέρι, στον οικισμό Ελαία, Νεμούτα, Ξηρόκαμπος, Αχλαδινή και αποστείλαμε 1,2 τόνους ζωοτροφών σε αποθεματικό στο Καρνάσι Μεσσηνίας (υπάρχει αναλυτικός κατάλογος με τα ονόματα των κτηνοτρόφων και την ποσότητα των ζωοτροφών που έλαβε ο καθένας από την αποστολή μας). Με το απόθεμα που περίσσεψε καθώς και με τις νέες συνεισφορές που λαμβάνουμε οργανώνουμε άμεσα την δεύτερη αποστολή σε πληγείσες περιοχές για την οποία θα ενημερώσουμε και πάλι σχετικά.
Η εμπειρία αυτή μας έδειξε πέρα για πέρα πόσο επιτακτική είναι πλέον η ανάγκη επανανοηματοδότησης της ζωής και του τρόπου που οργανώνουμε τις κοινότητες μας. Από τον σύγχρονο δυτικό ανθρωπολογικό τύπο του αδιάφορου ατομιστή ιδιώτη που το ενδιαφέρον του περιορίζεται στον εαυτό και το συμφέρον του, θεατή και τηλεθεατή μπροστά στα όσα εκτυλίσσονται, προβλέψιμο, διχασμένο μέσα του αλλά και με τους συνανθρώπους του, που ξεσπά πάνω σε πληκτρολόγια για το ποιος φταίει και ποιος δεν φταίει για όσα συμβαίνουν στην ζωή του, βρίζοντας ή εκλιπαρώντας για αποζημίωση την κάθε εξουσία, να περάσουμε στον άνθρωπο πολίτη που αποφασίζει να βγει από το ψωροπερήφανο εγώ του και να γίνει κάτοικος του “εμείς”. Να περάσουμε στον άνθρωπο που ανοίγεται προς την κοινότητα με πνεύμα αλληλεγγύης, που οργανώνει μαζί με τους συμπολίτες του τη ζωή και την κοινότητα του, αντιμετωπίζοντας από κοινού τις καταστάσεις που τους αφορούν, ισότιμα και αμεσοδημοκρατικά.
Φανταζόμαστε χωριά και γειτονιές που θα οργανώνουν τις υποθέσεις τους σε ανοιχτές συνελεύσεις, θα συμμετέχουν και θα συναποφασίζουν όλοι μαζί, θα προετοιμάζουν την πυρασφάλεια του χωριού με καθαρισμούς και αντιπυρικές ζώνες από νωρίς, θα φροντίζουν να έχουν γεμάτες δεξαμενές, να κάνουν περιπολίες τις επικίνδυνες μέρες, θα έχουν σχέδιο κατάσβεσης πυρκαγιάς και εκτάκτων αναγκών. Μέσα από αυτές τις συνελεύσεις θα μπορούν αντί να τρώγονται σαν τα τσακάλια, να διανέμουν δίκαια την όποια βοήθεια δοθεί από αλληλεγγύη. Μέσα από τέτοιες κοινές δράσεις θα μπορούν να διεκδικούν όλοι μαζί αυτά που τους οφείλει η πολιτεία είτε στην πρόληψη, είτε στην αποκατάσταση, είτε στην δημιουργία νέων έργων. Τέτοιες μικρές κοινότητες μπορούν να γίνουν μικρές σπίθες ενός καλύτερου συμμετοχικού κόσμου που θα δίνουν αληθινά κίνητρα στους νέους ανθρώπους να ζήσουν αρμονικά με τη φύση και τους συνανθρώπους τους. Οι δυνατότητες στην ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, την κοινωνική συνοχή είναι απεριόριστες όταν οι άνθρωποι είναι ενωμένοι, ίσοι και ανιδιοτελείς.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΑΣ ΣΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΕΙΞΑΤΕ!
Αναχώρηση Πέμπτη 12 Αυγούστου για Λάλα Ηλείας (χωριά Κρυονέρι, Πόθος, Λάβδικα, Νεμούτα) και Καρνάσι (Μεσσηνίας)
Οι τελευταίες πυρκαγιές κατέκαψαν χωριά, δάση και βοσκότοπους στις παραπάνω γειτονικές μας περιοχές. Επικοινωνήσαμε μαζί τους (Πρόεδρος Καρνασίου-Δήμητρα Ξηροκωστα και τον Πολιτιστικό Συλλογο Λαλα “Αγ.Κωνσταντινος”) και έχουν άμεση ανάγκη από ζωοτροφές κυρίως Καλαμπόκι για να ταΐσουν τα ζωντανά τους και σκυλοτροφή για τα σκυλιά τους ώστε να τα διατηρήσουν στη ζωή μιας και οι βοσκότοποι αλλά και οι προμήθειές τους έχουν καεί.
Η Αυτοοργανωμένη Συλλογικότητα Καλαβρύτων «Εμείς» οργανώνει τη ΠΕΜΠΤΗ 12 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ αποστολή μεταφοράς βοήθειας στις παραπάνω περιοχές. Έτσι την Τρίτη και Τετάρτη συλλέγουμε Ζωοτροφές ή χρήματα για αγορά αυτών μπροστά στην πλατειά Χελμού, Καλάβρυτα (τηλ. 6980048196). Ώρες:
Τρίτη 10 Αυγούστου – ΠΡΩΙ 10:30 -13:30 και ΑΠΟΓΕΥΜΑ 18:30-20:30
Τετάρτη 11 Αυγούστου ΠΡΩΙ 10:30 -13:30 και ΑΠΟΓΕΥΜΑ 18:30-20:30
Είδη που χρειάζονται:
Καλαμπόκι – ενδεικτικά σακί 40κιλών -13€,
Σκυλοτροφή ξηρά για τα σκυλιά φύλαξης κοπαδιού και τα υπόλοιπα σκυλιά της περιοχής,
Ενέσιμες αντιβιώσεις ή σπρέι αντιβίωσης για ζώα,
Αλοιφές επουλωτικές ζώων
ΠΡΟΣΟΧΗ: Βασική προτεραιότητα στις ανάγκες τους είναι το καλαμπόκι γιατί υπάρχουν πολλά αιγοπρόβατα.
Μπορείτε να συνεισφέρετε προσφέροντας κάποια από τα παραπάνω είδη ή χρήματα για την αγορά τους.
Οι καταστάσεις που βιώνουμε καταδεικνύουν πέρα για πέρα ότι η αυτοοργάνωση των πολιτών σε μέτρα πρόληψης και βοήθειας εθελοντών στα μέτωπα των πυρκαγιών, καθώς και η Αλληλεγγύη στους συνανθρώπους μας που έχουν πληγεί είναι ο μόνος δρόμος. Για τον λόγο αυτό χαιρετίζουμε και στηρίζουμε και την προσπάθεια των φορέων και συλλόγων της περιοχής για συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης στην Μαθητική Εστία, Τρίτη 10 Αυγούστου 2021 έως και την Παρασκευή 13 Αυγούστου 2021 και ώρες από 10 π.μ. έως 2 μ.μ., περισσότερες πληροφορίες εδώ: LINK.
Καλούμε όλους να βάλουν ένα μικρό λιθαράκι στην προσπάθειά μας αυτή για άμεση βοήθεια στους ανθρώπους που προσπαθούν να επιβιώσουν μαζί με το κοπάδια τους σε καμένη γη.
Οι ψυχές μας μαύρισαν, τα μάτια μας κλαίνε απ’ τους καπνούς και την απελπισία, οι επενδυτικές ευκαιρίες αυξάνονται, το έξυπνο χρήμα τοποθετείτε εκ νέου …
copyright: APImages, eurokinissi
Με φρίκη παρακολουθούμε τις καταστροφικές πυρκαγιές που μαίνονται στην χώρα που κατοικούμε αλλά και σε πολλές γειτονικές και μη περιοχές του πλανήτη. Ο βιασμός της οικολογικής ισορροπίας του πλανήτη γη από τους ανθρώπους συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες. Η υπολανθάνουσα νοοτροπία της κυριαρχίας του ανθρώπου πάνω στη φύση και τους φυσικούς της πόρους, για χάρη της «οικονομικής ανάπτυξης» που ευαγγελίζεται ως πανάκεια της ευτυχίας και της ευημερίας των ανθρώπων έρχεται πια αντιμέτωπη με τις θλιβερές συνέπειες της επιλογής αυτής. Μαζί με τον άνθρωπο αντιμέτωποι με τις συνέπειες αυτές έρχονται και όλα τα υπόλοιπα πλάσματα που κατοικούν σε αυτόν τον πλανήτη και τα οποία δεν φέρουν καμία ευθύνη για όλο αυτό.
Τεράστιες δασικές εκτάσεις χάνονται και πάλι στις φλόγες, μαζί τους και εκατομμύρια πλάσματα που ζουν σε αυτές . Άνθρωποι εγκαταλείπουν άρον άρον τις εστίες τους για να σωθούν, βλέπουν τα κτήματα τους, τα ζώα τους, τις ζωές τους να γίνονται κάρβουνο. Οργισμένοι, απελπισμένοι εκλιπαρούν στις κάμερες των αδηφάγων καναλιών , τα κράτη να στείλουν αεροπλάνα, ελικόπτερα, πυροσβεστικά για να σωθούν. Όμως ο έλεγχος έχει χαθεί και έχει χαθεί πολύ πριν συμβούν όλα αυτά.
Γιατί στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης που υπηρετούν με προσήλωση οι κυβερνήσεις μας εδώ και πολλά χρόνια και απαιτεί «λιγότερο κράτος και περισσότερο χώρο στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στους νόμους των αγορών» η πυροπροστασία δεν έχει θέση μιας και δεν προσφέρει ιδιαίτερα κέρδη. Το αντίθετο σε πολλές καμένες περιοχές δημιουργούνται απίθανες επενδυτικές ευκαιρίες «εκμετάλλευσης» από ιδιωτικές εταιρίες. Κι εκεί που κάποτε ήταν ένα όμορφο δάσος γεμάτο ζωή, σήμερα αντικρίζεις αιολικά πάρκα ανάμεσα σε βάτα και κάθε είδους ιδιωτικές επενδύσεις ανάλογα με την «αξία» που δίνει ο άνθρωπος στην κάθε περιοχή.
Και είναι αυτοί οι ίδιοι που με αφορμή αυτές τις πυρκαγιές που δεν απέτρεψαν όσο είχαν χρόνο με έργα πυροπροστασίας, ναι οι ίδιοι που αντί για ενίσχυση των δημοσίων νοσοκομείων και της πυροσβεστικής υπηρεσίας, όλο το προηγούμενο διάστημα μοίραζαν εκατομμύρια στα ελεγχόμενα ΜΜΕ, σε εφοπλιστές και εταιρίες, προσλαμβάνοντας με κάθε αφορμή αστυνομικούς για κάθε χρήση, θα μας πουλήσουν για χάρη της κλιματικής αλλαγής, τις πράσινες λύσεις ανάπτυξης που δεν είναι τίποτε παραπάνω από το νέο El Dorado των μεγάλων εταιριών που τοποθετούνται για να αυγατίσουν τα βρώμικα κέρδη τους βιάζοντας και πάλι την φύση με νέους τρόπους που τους χρωματίζουν αυτή τη φορά πράσινους έτσι για το ξεκάρφωμα.
Και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;
Θα σας πούμε ένα παραμύθι, άλλωστε τόσα έχουμε ακούσει τελευταία. Αυτό όμως είναι διδακτικό και επίκαιρο:
“Στο μεγάλο δάσος, όπου έμεναν όλα τα ζώα, άναψε φωτιά. Όταν η φωτιά ήταν μικρή, τα ζώα δεν έκαναν τίποτα για να τη σβήσουν. Ήταν πιο εύκολο για αυτά να πάνε σε κάποιο άλλο σημείο του δάσους, που δεν καιγόταν. Σιγά σιγά όμως, με τον αέρα η φωτιά φούντωσε. Τώρα το δάσος καιγόταν από άκρη σε άκρη. Τα ζώα, όταν είδαν το μέγεθος της φωτιάς, τόσο φοβήθηκαν, που τράπηκαν σε φυγή. Ο σώζων εαυτόν σωθήτο. Εκεί που όλα τα ζώα έφευγαν για να σωθούν, ο ελέφαντας, βλέπει ένα κολιμπρί, το πιο μικρό πουλί του δάσους. Κατευθύνεται προς την φωτιά και κουβαλάει στο ράμφος του, μια σταγόνα νερό.
– Που πας; (ρωτάει ο ελέφαντας το κολιμπρί) Όλοι φεύγουμε.
– Πάω να σβήσω τη φωτιά.
– Με μια σταγόνα νερό;
– Κάνω αυτό που μου αναλογεί. Απαντάει το κολιμπρί και συνεχίζει το δρόμο του, προς τη φωτιά.
Ως «Εμείς»- Αυτοδιαχειριζόμενη συλλογικότητα Καλαβρύτων δηλώνουμε ξεκάθαρα πως οι καταστάσεις που βιώνουμε καταδεικνύουν πέρα για πέρα ότι ο μόνος τρόπος αντίδρασης μας σε όλη αυτή την λαίλαπα είναι το να μετατρέψουμε τους εαυτούς μας από αναποφάσιστα, ευθυνοφοβικά ανθρωπάκια, καρφωμένα μπροστά στις οθόνες και ανήμπορα να διαχειριστούν την ιδία τους την ζωή, σε αληθινούς πολίτες. Πολίτες ενεργούς, που οργανώνονται μαζί με άλλους και ορίζουν στο ποσοστό που τους αναλογεί τις ζωές τους. Οι δυνατότητες που έχουμε ως πολίτες για αλληλεγγύη στους πληγέντες, αλλά το κυριότερο, η προετοιμασία στα χωριά μας και τις γειτονιές μας ώστε να αποφύγουμε και να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις, είναι πολύ περισσότερες απ ότι φανταζόμαστε.
Η συλλογικότητα μας είναι σε επαφή με τόπους που έχουν πληγεί και θα επανέλθει σύντομα με προτάσεις, παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες. Καλούμε όσους πραγματικά εμπνέονται από αυτές τις αρχές και τις ανησυχίες να συνταχτούν μαζί μας, να συνδιαμορφώσουμε, να δράσουμε, να αλλάξουμε τους εαυτούς μας, τον τόπο μας, τον κόσμο μας προς το καλύτερο.
emeisask.wordpress.com 